۱۳۸۹ شهریور ۲, سه‌شنبه

حتی شاید بمب های اتمی ..............
سیل، یک پنجم مساحت کشور پاکستان را زیر آب برده است، صدها نفر کشته و میلیون ها نفر آواره و بی خانمان شده اند و در معرض گرسنگی و بیماری قرار گرفته اند. کشور ناتوان تر از همیشه، چشم انتظار کمک های جهانی است، حتی کمک های هند را می پذیرد.
پاکستان هسته ای در آستانه به زانو در آمدن است، چیزی از قدرت، اقتدار و تواناییِ کشور دارای بمب اتمی باقی نمانده است، چه پولهایی، زمان هایی و نیروی انسانی ای برای این قدرت صرف شده بود.
جنگی رخ نداده است، گلوله ای شلیک نشده است، فقط دانه های باران هستند که بی امان فرو می ریزند.
حتی شاید بمب های اتمی را آب با خود ببرد